با تشکر از اقای تاح دولتی که نظرشان را اعلام کردند . قبل از هر چیزی اگر جایی را اشتباه گفته ام با سند بگویید . حرفهای من با سند و مدرک است و قضاوت را هم به خوانندگان و ببیندگان واگذار می کنم . 1- وظیفه ما هم اطلاع رسانی است و اینکار را می کنیم . 2 - برخلا ف شما حق را فدای مصلحت روزنامه نگاری مصلحت گرایانه کامیونیتی نمی کنیم . 3- ما بر خلاف انجمن قومی که ریسش 2 سال هست مانند رهبران دیکتاتوی سرکار هست ، از حقوق رووزنامه نگاران از چین تا ایران و ترکیه و امریکای لاتین به اندازه توانمان دفاع می کنیم . کاشکی انجمن شما در این حوزه ها کار می کرد تا در انجا این کارها را می کردیم . خودتان بهتر می دانید رسانه ها اقلیت در کانادا یعنی فقط عکس گرفتن سیاستمداران کانادایی که بگوییند ما در مورد اقلیت ها جدی هستیم و الا در عمل که جور دیگری هست . 3- علی احساسی کاندید میانه رو تر ی بود و برنده شد . . ادامه خواهیم داد . ا گر شرکت رضا مریدی 7 سال در مراسم استقلال اسراییل در تورنتو بدون اینکه یک عکس انداخته شو د و یا در سلام تورنتو و شهروند دو نشریه مدعی رسالت خبرنگاری گزارش شود و یا با سفیر اسراییل در تورنتو همزما ن با جنبش سبز ملاقات شود و همزما ن بر تعطیلی کنسولگری و تحریم ها در رسانه های فارسی و اصلی کانادا گفته شود ، حمایت از اسراییل نیست این دیگه نشان این است که شما متاسفانه آقای تاح دولتی همچنان مانند نشریه زرد سلام تورنتو در پوشاندن حقایق تلاش می کنید . کسی را که نمی خواهد بیدار شود را که نمی شود بزور بیدار کرد . 4- شریعتمداری از بودجه حاکمیت می خورد و بر مخالفان می تازد شما ورسانه تان که موافق هیت حاکمه انتاریو در این 11 سال هستند . در ضمن شما نامه اینکه در 2006 از اقای مریدی خواسته شد که بیایند و در مورد 200 هزاردلار کمک مالی به نام ا کامیونیتی ایرانیان توضیح بدهند ( ان زمان ایشان نامزد لیبرال ها بودند و شما در شهروند می نوشتید ) نامت را بدلیل اینکه روزنامه نگار هستید ننوشتید . 5- در ضمن اگر کار من ایراد داشته باشد در محضر استادان بزرگ روزنامه چون شما - اقای زرهی خانم الماسی و اقای تقوی و صاحبان رسانه تصویری اقای زرین مهر و شیوا خانم شاگر دی کردیم . اگر خوبی است که از این استادان هست و اگر کاستی باز هم از استادان هست . 6- یک بار اقای تقوی هی در مورد است و هست مقاله من ایراد می گرفت بهش گفتم دوست عزیز نه سلام تورنتو الاهرام مصر نه من حسنن الاهیکل - ایشان هم گفتند اقای سلطانپور ما اینجا باید زندگی کنیم . همیشه گفته ام به اندازه یک رای ، به لیلی پور زند و تحریمی ها مانند کاوه شهروز و رضا مریدی رای نمی ددهم . و به اندازه توانم مسایل را اطلاع رسانی می کنم ولی شکی ندارم ادامه حکومت جمهوری اسلامی را باید در عدم بهای به ازادی و بهای شخصی جستجو کرد . در کانادا حرف نمی زنیم در ایران هم اگر بوده ایم و حرف زدن مخاطره داشته است ، حرف نزده ایم و رژیم را تایید کرده ایم . در هر حال وب لاگ و برنامه های من 6-7 سالی است که هست اگر کسی مورد مشخصی دارد بگوید والا گیر بنی اسراییلی دادن باعث خاموش شدن صدای ما که مخاطب محدودی هم دارد نخواهد شد . البته مقالات دیکران را هم بیشتر از مطالب من نمی خوانند .
یادداشتهای من از کانادا و کامیونیتی ایرانی کانادایی در زمینه های اجتماعی و سیاسی -
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر